ارائه مدلی برای تبیین تأثیر مدیریت راهبردی منابع بر مزیت رقابتی شرکت های انبوه ساز مسکن و ساختمان استان گیلان: بررسی نقش میانجی خلاقیت و نوآوری

امروزه یکی از چالش های اغلب شرکت ها صرف نظر از اندازه، عمر یا نوع صنعت، چگونگی کسب مزیت رقابتی در محیط بسیار رقابتی می باشد. محیطی که شرکت ها در آن به رقابت می پردازند به واسطه­ی تغییرات بسیار، منبعی از فرصت ها و تهدیدهاست. به همین دلیل، شرکت­ها بایستی پرتفولیوی منبع خود را برای پاسخگویی به محرک­های بیرونی و ایجاد مزیت رقابتی در برابر رقبای خود مدیریت کنند.در این راستا نقش خلاقیت و نوآوری را به عنوان متغیر میانجی نباید نادیده گرفت. هدف پژوهش حاضر، بررسی روابط ساختاری بین مدیریت راهبردی منابع، مزیت رقابتی و به کارگیری خلاقیت و نوآوری به­صورت مستقیم و غیر مستقیم بر مزیت رقابتی است. بر این اساس، مدلی مفهومی ارائه و براساس آن سه فرضیه مطرح شد. برای آزمون فرضیه ها، پرسش نامه ای میان مدیران و اعضای هیأت مدیره­ی شصت و شش شرکت انبوه­ساز مسکن و ساختمان توزیع شد. روایی پرسش نامه به روش اعتبار محتوا و پایایی آن با محاسبه­ی ضریب آلفا کرونباخ، تأیید گردید. مدل معادلات ساختاری و فرضیه های پژوهش با استفاده از نرم­افزار amos مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که مدیریت راهبردی منابع به طور مستقیم بر کسب مزیت رقابتی تأثیر معناداری ندارد؛ اما به کارگیری خلاقیت و توسعه نوآوری به عنوان یک متغیر میانجی، تأثیر مثبت و معناداری بر مزیت رقابتی می­گذارد.